Nöbetçi Eczaneler
Kara para aklama ve vergi kaçakçılığı üzere suçlamalarla bir müddet tutuklu kalan ve 19 Ağustos 2024’te tahliye edilen toplumsal medya fenomeni Dilan Polat’tan yeni haber var.
Uzun müddettir ruhsal problemler yaşayan Polat, kardeşi Sıla Doğu ile birlikte bir psikiyatri kliniğine yattığını toplumsal medya hesabından duyurdu.
Psikiyatri kliniğinde tedavi göreceğini açıklayan Polat, yaşadığı sıkıntı günleri anlatarak içini döktü.
“İYİLEŞMEK İSTİYORUM”
Hastaneye yatışı yapılan Dilan Polat, yaşadığı hisleri şu sözlerle anlattı:
“İyileşmek istiyorum Allah’ım. Kimsenin beni artık yormasını istemiyorum. Bunu en çok çocuklarım için istiyorum. Bana yardım et. Ne yapacağımı bile bilmiyorum. Bana yol göster.
“HER ŞEYİ YAZMAK İSTİYORUM”
Bugün size içimden gelenleri en gerçek halimle yazmak istiyorum. Bazen beşerler çok yorulur. Sesini duyuramadığında, daima yanlış anlaşıldığında, kalbine taşlar üst üste dizildiğinde… İşte ben de o denli günlerden geçtim. Toplumsal medyada maruz kaldığım linçler, geçmişte yaşadığım cezaevi süreci… Ve içimde büyüyen bir karanlık.
“ŞU AN PSİKİYATRİ SERVİSİNDEYİM”
Fotoğraflarda gülüyorum… Hayatın içinde görünüyorum lakin gerçekte bir figüran üzereyim. Bilirsiniz tahminen içinizde bilmediğiniz bir savaş vardır. Ben de o savaşın tam ortasındayım. Bazen maskeler en çok acıyı gizler. Görünürde daima güçlüydüm ancak içimde kırık bir bayan, yorgun bir anne, telaşlarla dolu bir insan vardı. Artık kendime dürüst olma vaktiydi. Şu an psikiyatri servisindeyim. Zira uygunlaşmak istiyorum. Zira çocuklarım için, kendim için, siz hoş kalpli beşerler için yine ayağa kalkmak istiyorum.
Sizlerden dayanak bekliyorum ve şayet içinizde beni sevmeyenler, bana kırgın olanlar varsa… Lütfen bu devirde biraz daha hassas olun. Bazen bir sözcük bile insanın yüreğine ağır gelir. İnanın şu anda dayanmak, uygunlaşmak için elimden gelen her şeyi yapıyorum. Dualarınızı, hoş dileklerinizi bekliyorum. Küçücük bir dayanak büyük bir mana taşır.
“AİLECE KARAR VERDİK”
Ailece karar verdik bir müddet hastanede yatmanın şu an için en doğrusu olacağına. Lakin ben bir anne olarak tekrar de güçlü durdum. Oğlumun mezuniyetine sıkıntı da olsa katıldım onun yanında olmak benim için çok kıymetliydi. Sonra ona söyledim birkaç gün olamayacağım diye çabucak ‘gitme anne’ dedi. Kaç gün diye sordu, korkusu var zira bu onun için de benim için de kolay değildi.
Çünkü bir annenin en büyük yarası evladımdan biraz da olsa uzak kalmaktır. Lakin bilsin istedim. Anne burada kendine biraz yeterlilik yapacak ki sonra ona daha uygun daha güçlü sarılabilsin. Bizi daha hoş günler bekliyor buna yürekten inanıyorum, inanmak istiyorum.”
