Galen Winsor, 1985 yılında radyoaktif uranyum elementini tüketerek zararsız olduğunu göstermek isteyen bir nükleer kimyagerdi.
İnanılmaz bir formda bu olaydan sonra 23 yıl daha yaşadı; 2008’de 82 yaşında hayatını kaybetti.
Kendisini bu maddeyi yerken kayda almasının sebebi, yıllar süren tecrübelerinden sonra uranyumun ziyanlı olduğu istikametindeki inançlara karşı duyarsızlaşmasıydı.
Ölüm nedeni belirtilmediği için sıra dışı yemeğinin buna yol açıp açmadığı kesin olarak söylenemiyor. Yeniden de, günümüzde bu çeşit bir davranışın bedene önemli ziyanlar verebileceğini iddia etmek sıkıntı değil.
URANYUM İNSAN BEDENİNİ NASIL TESİRLER?
Her şeyden evvel, doğal ve seyreltilmiş uranyumun insan bedenine tesiri kimyasal toksisitesine dayanır; yani radyoaktif olmasına karşın asıl ziyanını kimyasal yapısıyla verir.
Uranyumun en çok etkilediği organ böbreklerdir. Hem insanlarda hem de hayvanlarda yapılan testlerde, uranyuma maruz kalmanın böbrek hasarına yol açtığı görülmüştür.
Suda çözünebilen uranyum bileşikleri, daha düşük dozlarda bile böbrek hasarına neden olabilirken; çözünürlüğü düşük olan formlar solunduğunda teneffüs sistemine ziyan verebilir.
Böbrek hasarı dışında, uranyum bileşikleri yutulan, solunan ya da bedende metal kesimi olarak bulunan insanlarda diğer dengeli sıhhat meseleleri gözlemlenmemiştir.
ARAŞTIRMALAR NE DİYOR?
Böbrek hasarı dışında, uranyum bileşikleri yutulan, solunan ya da bedende metal kesimi olarak bulunan insanlarda öteki dengeli sıhhat meseleleri gözlemlenmemiştir.
Bazı hayvan deneylerinde uranyuma maruz kalmanın doğurganlığı azalttığı görülürken, birtakım çalışmalarda bu tesir gözlenmemiştir. Ayrıyeten, hayli çözünebilen uranyum bileşiklerinin deriye uygulanması hayvanlarda tahrişe ve hafif cilt hasarına neden olmuştur.
Sonuç olarak, Winsor’un 20 yıldan fazla bir müddet daha yaşaması onun ne kadar şanslı olduğunu gösteriyor olabilir.